روز جهانی زنبور - عسل

عسل یا انگبین که به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری و کمک به هضم غذا بالاترین مرتبه را در میان غذاها دارد مایعی شیرین و غلیظ است که توسط زنبور عسل تولید میشود. زنبورها عسل را از شهد گیاهان و گل ها از راه جذب، فعالیت آنزیمی و بخار آب فرآوری میکنند.
اغلب میکروب ها در عسل رشد نمیکنند و به همین علت عسل مهر و موم شده تا هزاران سال تخریب نمیشود. عسل همچنین به علت اسیدیته خاص، مقدار بسیار اندک آب و وجود هیدروژن پر اکسید به سختی فاسد می شود. 
عسل با گذشت زمان و با توجه به منبع شهد خودبخود کریستالیزه می شود. و این یک فرآیند طبیعی است که هیچ‌گونه تأثیری بر روی خواص شیمیایی یا کیفیت آن نمی‌گذارد. برای شکستن این کریستال ها می‌توان از آب گرم استفاده کرد ولی باید توجه شود که اگر عسل با دمایی بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد گرم شود، آنزیم های آن از بین خواهد رفت. (دستور العمل این کار را در مطالب بعدی قرار می دهیم.)
اکثر میکروارگانیسم‌ها نمی‌توانند در عسل رشد کنند و به همین دلیل عسل بسته‌بندی شده حتی پس از سال ها فاسد نمی‌شود. البته در مواردی که رطوبت عسل بالا باشد یا درب آن باز بوده و رطوبت جذب کند فقط مخمرهای اسموفیلیک می توانند آن را آلوده نمایند. آلودگی معمولا از سطح عسل پر شده در ظروف شروع و سپس افزایش مییابد. این آلودگی بعد از گذشت مدتی میتواند در قسمتهای داخلی هم رشد نماید.
پیشینه کاربرد عسل در مصر دست‌کم به ۲۲۰۰ تا ۲۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد. مصریان قدیم از عسل دست‌کم به صورت ۹۰۰ فراورده بهره می‌برده‌اند. مصریان از زنبورها برای مومیایی نمودن اجساد فراعنه الهام گرفتند.
به دلیل اهمیت بالای زنبورعسل در گرده‌افشانی و افزایش باروری محصولات کشاورزی و میوه‌ها، سازمان جهانی غذا و کشاورزی یا فائو روز ۲۰ مه هر سال را به‌عنوان «روز جهانی زنبور» نام‌گذاری کرده‌است.